ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าต่อๆ กันมาว่า สมัยก่อนเทือกเขาภูพานนั้นมีความอุดมสมบูรณ์มาก มีสัตว์ป่ามากมายต้นไม้เขียวขจีในป่าที่อุดมสมบูรณ์มีลานหินมากมาย และมีลานหินลานหนึ่งที่มีความร่มเย็น ซึ่งเป็นที่ที่หนุ่มสาวคู่หนึ่งนัดเจอกัน ความรักของทั้งคู่กำลังบานสะพรั่งและเป็นความรักที่บริสุทธิ์ ความรักของพวกเขาไม่ได้ราบรื่นสวยงามเหมือนถนนที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ เนื่องมาจากชายหนุ่มผู้เป็นคนรัก นั้นเกิดมาในครอบครัวที่มาฐานะยากจนมากๆ แต่เขาก็รักคนรักของเขาด้วยใจที่บริสุทธิ์ ผู้เป็นฝ่ายหญิงก็ไม่เคยรังเกียจหรือดูถูกฝ่ายชายเลย มีแต่ทวีความรักให้ฝ่ายชายมากขึ้นทุกวัน แต่ความรู้สึกของพ่อแม่ฝ่ายหญิงไม่ได้คิดเหมือนที่ลูกสาวของตนคิด เขาจึงอยากได้ลูกเขยรวยและเหมาะสมกับฐานะของตน พ่อแม่ของฝ่ายหญิงจึงทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางความรักของลูก โดยไม่ยอมให้สองคนนั้นได้พบเจอหน้ากันเลย แล้วเรื่องเศร้าก็เกิดขึ้น เมื่อฝ่ายหญิงได้เขียนจดหมายไปให้ฝ่ายชาย โดยฝากไปกับคนใช้ที่บ้าน เพื่อนัดเจอกันที่ลานหินบนภูเขาที่นัดเจอกันเป็นประจำ แต่พ่อแม่ฝ่ายหญิงได้กำชับและย้ำกับคนใช้ทุกคนว่า ถ้าผู้เป็นลูกสาวตนฝากของให้ใครต้องเอามาใ้ห้ตนดูก่อน ผู้ที่เอามาให้ดูจะได้รับรางวัลอย่างงาม เมื่อถึงวันเวลาตามที่นัดหมาย ฝ่ายหญิงก็ได้ไปรอตามนัด และก็รอจนแล้วจนเล่าชายคนรักก็ไม่มา ฝ่ายหญิงเสียใจมากที่ชายคนรักไม่มาตามนัดจึงได้ตรอมใจตาย ณ หน้าผาแห่งนั้น
จนเมื่อหลายวันผ่านไป ผู้เป็นพ่อแม่รู้สึกเอะใจเหตุใดลูกสาวจึงไม่ยอมกลับบ้าน จึงส่งคนออกตามหา และก็พบเพียงร่างไ้ร้วิญญานของลูกสาว เมื่อชายคนรักรู้ข่าวจึงเสียใจมาก เขาไปที่หน้าผาแห่งนั้น แล้วกระโดดหน้าผาตายตามหญิงคนรักไป
หลายปีผ่านไป ก็ได้มีพระธุดงค์ผ่านไปแถวนั้นและได้ปักกรดบำเพ็ญภาวนาที่หน้าผาแห่งนั้น พระธุดงค์เห็นเป็นที่ี่ัเหมาะสมที่จะเป็นวัด จึงได้ไปบอกบุญแก่ชาวบ้านมาสร้างวัด และวัดนั้นก็ได้ชื่อว่า ” วัดดานสาวคอย ” และปัจจุบันได้รับพระราชทานชื่อจากสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ว่า ” วัดภูพานอุดมธรรม ” และเกิดเป็นหมู่บ้านใหม่ขึ้นมา เรียกว่า ” บ้านดานสาวคอย”
ดานสาวคอยเป็นหมู่บ้านหนึ่งในตำบลนาแก อำเภอนาแก จังหวัดนครนพนม ดานสาวคอยตั้งอยู่ติดเชิงเขาของเทือกเขาภูพาน เป็ํนหมู่ที่ตั้งชื่อตามตำนานที่ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าต่อกันมาช้านาน ” ดาน ” ในที่นี้หมายถึง หินดินดานหรือลานหินนั้นเอง
