ที่ตั้ง บ้านโพนสาวเอ้ อำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม
ประวัติ เป็นวัดของชุมชนไท – ผู้ไทย สิมสร้างเมื่อ พ.ศ. 2476 โดยพระกองมณีวิยะโล และพระครูสอนมารา เป็นหัวหน้า หลวงพ่อคำวอน (ผู้ให้สัมภาษณ์) ยังเป็นเด็กอยู่ได้ช่วยปั้นดินทำอิฐซึ่งเอาดินมาจากหนองไม้ท่านวดเหยียบย่ำเองโดยไม่ได้ผสมอะไรก่อเตาเปิดช่องใส่ฟืนสำหรับเผาอิฐ ส่วนประกอบ (ปูนฉาบ) นั้นใช้ปูนขาวหินผสมยางบงและน้ำหนังควาย ส่วนของสีที่มานำแต้มตามรูปปั้นปูนประดับสิมหลังนี้นั้น งมเอามาจากใต้แม่น้ำโขง และลำห้วยใกล้ ๆ มีสีเหลือง แดง แสด นำมาตำแล้วกรองเอาส่วนละเอียดแล้วผสมยางไม้สะเดาและขี้ซี่ไม้จิกพระประธานในสิมเป็นปูนปั้นหน้าตัก 98 เซนติเมตร สูง 1.43 เมตร ฐานสูง 1.04 เมตร นอกจากนั้นยังมีพระไม้ที่เก่าแก่มาก่อนสิมหลังนี้มีคุณค่าทางพุทธศิลป์แบบพื้นบ้านอย่างสมบูรณ์
หลักฐาน สิมทึบขนาดกลางกว้าง 4.5 เมตร ยาว 7.15 เมตร มีมุขหน้าทำบันไดทางขึ้น 3 ทาง ซึ่งโดยปกติจะมีเพียงด้านข้าง 2 ทางหรือไม่ก็ตรงกลางทางเดียวเท่านั้น ลักษณะซุ้มโค้งด้านหนาแบ่งเป็น 3 ซุ้ม และลักษณะของบันไดที่ทำภายนอกนั้นน่าจะได้อิทธิพลจากรูปแบบของช่างญวน ซึ่งมีผลงานอยู่มากมายในแถบนี้ สิมหลังนี้ทำหลังคาจั่วชั้นเดียวมุงกระเบื้องดินแต่ช่อฟ้าปั้นปูนมียอดประดับด้วยขวดแก้วสีขาวทรงลูกฟักทองมีโลหะดัดโค้งรองรับ 4 ด้าน คล้ายนรศูลหน้าบั้นทั้งด้านหน้าแล้ะด้านหลังมีภาพปั้นปูนนูน รูปพระพุทธเจ้าประทับยืนภายในซุ้มโค้ง ด้านละ 3 องค์ ที่แปลกพิเศษ คือ ช่างทำไม้แขนนางยันจากจากบนซุ้มกลางขึ้นไปรับอกไก่ของหลังคาปั้นลมทำเป็นลำของไม้แอ่นลงมาไม่ปรากฏหางหงส์ ซึ่งอาจจะชำรุดก็เป็นได้ ส่วนคันทวยนาคนั้นนับเป็นรสชาติทางฝีมือของช่างพื้นบ้านโดยแท้ ตัวสิมก่ออิฐฉาบปูนพื้นเมืองยังดูมั่นคงแข็งแรง บานประตูด้านหน้าสลักไม้มี 2 บาน หน้าต่างเป็นบานไม้แกะสลักด้านบนทำซุ้มโค้งข้างละ 3 บาน ปั้นปูนรูปรามสูร เมขลา อยู่ด้านนอก ส่วนอีก 2 ช่วงเสานั้นทำซุ้มหลอกปั้นปูนพระพุทธรูปยืนซุ้มละ 1 คู่ ตลอดไปถึงซุ้มผนังด้านหลังอีก 2 ซุ้ม สิมทึบมีมุขหน้าหลังนี้ ช่างพื้นบ้านได้ประยุกต์ฝีมือเชิงช่างผสมผสานระหว่างช่างญวนกับช่างพื้นบ้านได้อย่างวิจิตรบรรจง โดยค่อนข้างจะอลังการมากหากเทียบกับยุคสมัยนั้น สมควรแก่การอนุรักษ์ไว้เป็นหลักฐานทางสถาปัตยกรรมพื้นบ้านอีกหลังหนึ่ง